Technologie ocieplania domu

Jednym z podstawowych elementów przy budowie domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pokoi mimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swoją cenę, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do zniesienia, co z kolei może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka poliuretanowa – PUR i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, która charakteryzuje się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża i wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną ( trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu staje się bardzo twarda, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do wchłaniania wody.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki PUR, poza szczelnym dopasowaniem do podłoża, należą w głównej mierze łatwa aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zalęgną się w domu zbyt chętnie. Jest także niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba dodać przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się oraz zwęgla, a po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Ocieplanie wełną

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zazwyczaj są to płyty, maty albo połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Aby powstała płyta lub mata, zebrany materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dodaje się specjalne żywice oraz formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też dodać, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt łatwo, ale jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do powstawania pleśni i grzybów. Ważne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle położona, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej aplikowania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, by była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ognioodporność, ciężar czy możliwość pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.